Wout van Aert (27) staat van 1 januari tot 31 december in de belangstelling, maar de alleskunner is een man met een verhaal. In Sporza Thuismatch praat Wout van Aert openhartig over zijn karakter, zijn gezin, zijn plannen in de Tour en het WK van in september in eigen land. 00:00 intro 01:50 Georges 09:08 clash met Nuyens 14:18 de Gold Race 19:35 mental coach Rudy 26:57 Wout in het groen 31:08 Familie Van Aert 38:53 de Ventoux 47:13 de relatie met Remco 53:33 de liefde Op zondag 19 september kwam er net geen Belgisch feestje tussen Knokke-Heist en Brugge. Wout van Aert werd tijdens het WK tijdrijden 2e op amper 5"37 van snelheidstrein Filippo Ganna. In onze podcast Thuismatch bekent Van Aert dat die opdracht tegen de tijd toch nog altijd een beetje aanvoelt als een gemiste kans. "Milaan Sanremo en het WK tijdrijden, daar kan ik mezelf qua prestaties niets verwijten, maar daar denk ik nog aan. In de andere koersen die ik niet heb gewonnen zat ik er voor mijn gevoel ver naast", vertelt Van Aert. Wat had hij dan beter kunnen doen? "Twee dingen: me alleen focussen op de tijdrit, maar ik was al aan het trainen voor de wegrit. Het was een andere aanpak." En dan was er ook de pacing, het snelheidsplan dat een tijdrijder uitstippelt. "Ik denk dat ik te snel vertrokken ben." Wie weet welke vermogens hij kan trappen, kan een strategie bepalen om de snelste tijd te klokken waarbij je rekening houdt met je eigen waardes en variabele factoren zoals de weersomstandigheden en het parcours. Een handig hulpmiddeltje is de powermeter waar renners zo op vertrouwen. "Maar we hebben achteraf ontdekt dat die een beetje lage waardes aangaf", legt Van Aert uit. "Ik dacht dat ik op een goed pacingplan zat, maar ik viel toch stil op het einde. Toen we de vergelijking maakten met ploegmaats, zagen we dat het een onderschatting was. Ik zat in het begin dus harder te trappen dan de bedoeling was. Als je dan weet dat het verschil met Ganna slechts 5 seconden was. Dan knaagt dat wel even..." Simpel uitgelegd: de powermeter van Wout van Aert was niet volledig waarheidsgetrouw. Hij dacht dat hij sneller moest rijden, maar dat was niet het geval. Het gevolg: in de staart van de tijdrit liep zijn ballon (onnodig?) leeg. Meten is weten. Heeft de technologie de Belgische hardrijder dan in de steek gelaten? "Je kan het stom vinden, maar vroeger vertrok iedereen voluit en won hij die het minst hard stilviel een tijdrit. Nu kun je een straffe tijdrit rijden met de waardes die je ter beschikking hebt. Het zou stom zijn als je geen pacingplan maakt, maar de technologie laat soms steken vallen." "Het was vrij makkelijk om deze tijdrit te plannen. Er zat slechts twee keer een richtingsverandering in. Je vertrekt met een tempo waarvan je weet dat je het kan volhouden. In een superdag kan je dan in de laatste 5 kilometer over je limiet gaan. Maar daar verloor ik 5 seconden." "Ik vind het ook zwak om het als excuus te gebruiken, want ik was kapot aan de finish en ik kon geen seconde sneller. Maar als ik op een minuut was geëindigd... Met een verschil van 5 seconden knaagt dat wat harder." Een weekje later stond Vlaanderen pas echt in vuur en vlam met de wegrit in Leuven. Die hoogdag kreeg wel een zure nasmaak door het gekissebis tussen Remco Evenepoel en Wout van Aert. Hoe kijkt de kopman nu terug? "Wat mij betreft is alles positief. Remco en ik hebben gezegd dat we nog eens samen zullen zitten om allebei ons gedacht nog eens te zeggen. We hoeven het niet met elkaar eens te zijn over wat er gebeurd is, maar we moeten beseffen dat we vooruit moeten kijken. Hij is nog jong, ik ook. We zullen elkaar nog vaak tegenkomen en elkaar als Belg nog vaak kunnen gebruiken." "De kritiek nadien en vooral dan dat hij dat openlijk deed, was jammer. Ik meen nog steeds dat het niet slim was, maar van mij was het misschien slimmer geweest om alles te laten rusten." En toch, zo herhaalt Wout van Aert meermaals, kijkt hij niet met een slecht gevoel terug op die Vlaamse wielerkermis. "De koers is niet gelopen zoals ik wou, maar die dag was maf. Maar we hadden beter de rust moeten proberen te bewaren en het gesprek dat we nu zullen hebben, hadden we toen al gevoerd moeten hebben. Ik heb het ook gevoed door er zelf op te reageren. Dat had beter gekund." "Remco heeft zijn temperament laten spreken", analyseert Van Aert het tactische plaatje. "We hadden als ploeg anders moeten koersen. Dat zeg ik nu achteraf, toen zag ik dat ook nog niet. We hadden ons niets moeten aantrekken van die vroege Franse aanvallen. Maar als Remco meekoerst, dan gaan de alarmbellen af in de andere landen en zo werd de koers te zwaar gemaakt." "Dat was voor mij als kopman niet nodig. Zij moesten mij er maar af krijgen. Nu hebben wij de koers superzwaar gemaakt. Dat was een tactische fout, maar we hadden geen rekening gehouden met dat scenario."